Merhaba dostlar,
Varsa hâlâ bir yerlerde kalmışsa, selam olsun kıymetli okuyuculara...
Yazmayı öğrendiğim andan itibaren içimde hep büyük bir istek vardı: "Acaba gerçekten yazar olabilir miyim?" diye çok düşündüm. Bundan yaklaşık yirmi yıl önce, Kaçkar Gazetesi’nden gelen bir köşe yazısı teklifiyle bu yolculuk resmiyet kazandı. O dönemde 60’a yakın köşe yazısı kaleme aldım. İlkini hiç unutmuyorum: Babaannemin bana sahiplendirdiği “Karagül” adlı ineğin hikâyesiydi. Belki şaşıracaksınız ama en çok okunan yazım da o oldu.
Ne var ki, gazete imkânsızlıklar nedeniyle kapandı. İnternet sitesi çöktü. Yazılarım kayboldu. Hatta o ilk yazının bende bulunan nüshası bile bugün elimde değil. Ama o yazının duygusu ve taşıdığı anlam hâlâ içimde saklı. Bana yazma iradesini hatırlatan bir kilometre taşı olarak hep orada durdu.
Zaman geçti… Araya uzun sessizlikler girdi. Sonra Süperhaber ile başlayan yeni bir dönem oldu. Star, Aktüel, Sabah’ın internet sitesi ve birkaç başka mecrada köşe yazarlığım devam etti.Altıyüz den fazla bu ortamlarda yazdığım yazıların çoğunu arşivledim.Yaşamsal tutarlılık ve değişim ve dönüşüm sırrına uyum göstermek adına.
Ama ben, kovulmayı göze alarak yazan biriydim. Başladığım birçok medya ortamından sağlam bir öngörüyle, gerçekten de kovularak ayrıldım.
Neden mi? Çünkü kendi bilgi birikimim, kendi düşüncem, kendi basiretim yalnızca bana ışık oluyordu. Kimseye yaranmak, kimseyi övmek, kimsenin payandası olmak gibi bir alışkanlığım hiçbir zaman olmadı. Kabullenemediğim meseleler karşısında kalemimi eğmedim. Sonuç ortada.
Bu süreçte, yine de "kendi sözümüzü, kendi düşüncemizi ifade edebileceğimiz bir mecra olmalı" diyerek vasat.com adını verdiğimiz bir site kurduk. Bir süre orada başyazarlık yaptım. Fakat hem ülke şartları hem de kişisel imkânsızlıklar nedeniyle siteyi kapatmak zorunda kaldık.
Ama yazarlık bitmedi. Ne de varoluş çabamız.
Sivil çalışmalarımızı, siyasi arayışlarımızı ve yazma tutkumuzu "varoluş" kavramı altında birleştirerek yeni bir yol arıyoruz. Epeydir üzerinde düşündüğümüz bir internet sitesi, bir medya ortamı; belki bir siyasi çözüm üretme merkezi (think tank) olarak yeniden doğacak. Çabalarımız bu yönde sürüyor. Sanıyorum kısa sürede bu yeni alan aktif hâle gelecek.
Ama bu süreçte, uzun süredir yazmadığım için alışkanlığımı geri kazanmak istedim. Pasif durumda bekleyen huseyinkaya.net adlı kişisel sitemde tekrar yazmaya başlayacağım. Burası, düşüncelerimi sade bir dille ifade edeceğim kişisel bir köşe olacak.
Bu arada bir iki ulusal gazetede yazma isteğim geri çevrildi. Evet, zaman geçti ve Türkiye çok değişti. Garipliklerin sıradanlaştığı, absürdlüğün olağanlaştığı,anlayışların tuhaflaştığı bir ülkede yaşarken sessiz kalmamam gerektiğine inanıyorum.
Herhangi bir konuda çok uzman değilim, belki işe yarar büyük bir tecrübem de yok. Ama hayatın çeşitli alanlarını bir bütünlük içinde okuyabildiğime inanıyorum. Bu da sıradan insanlar için kıymetli olabilecek öneriler ve farkındalıklar üretmemi sağlıyor. Yazmaya bu anlamda da devam etmek istiyorum.
Evet, buradan beyan ediyorum: Yazılarıma tekrar başlıyorum. İnşallah periyodik bir yaklaşımla, gündemin, insanlığın, ülkemin sorunlarına, sevinçlerine, acılarına, kendi düşüncelerimle ve önerilerimle katkıda bulunabilirim.
Yeniden merhaba.
Tanrı yardımcım olsun.
İyi dilekleriniz de eksik olmasın.
Yazmak ta yaşamaktandır.